Co dominuje? Płoty! Niemal każdy dom ogrodzony jest takim, czy innym płotem. Te płoty zwykle są solidne: kamienne, z kutego żelaza. Im bogatszy dom, tym bardziej okazały płot. Niekiedy przypominają obwarowania miejskie lub nawet pradawne warownie. W zasadzie to brakuje tylko fos wypełnionych wodą. Ok. czołg może i pokona te płoty, ale przeciwko samochodom, rowerom, pieszym na pewno wystarczą. W przeszłość odchodzą siatki i żywopłoty. Dom musi otaczać solidny mur i kropka.

Rzecz nie tylko dotyczy domków jednorodzinnych. W dobrym tonie są osiedla otoczone porządnym płotem i rzecz jasna ze szlabanem, ochroniarzem, itp. Po co to nam ? Nie wiem. Chociaż mogę mówić tylko za siebie, a nie mieszkam ani w takim grodzonym osiedlu, ani nie mam domu za murem, na plażę teraz chodzę rzadko, a z parawanem nigdy. Jest coś takiego w nas, że chętnie się grodzimy. Nie tylko fizycznie, ale też mentalnie. Nie tylko nie lubimy wspólnej przestrzeni, ale też uśmiech u mijanego przechodnia lub towarzysza podróży w tramwaju/autobusie/SKM to rzadkość.

Podobnie ma się ze zwyczajną uczynnością. A już szczególnie wobec osób, których nie znamy. Więc szydząc z parawanów i ich amatorów na plaży zastanów się szanowny czytelniku/słuchaczu nad swoim postępowaniem. Może jest ono podobne tyle, że w innych przestrzeniach? O ile parawanów na plaży bronić można tylko tłumacząc się wiatrem i piaskiem. O tyle płoty, bramy, szlabany mają nas chronić przed złodziejem, terrorystą, Putinem i zapewne kimś jeszcze groźniejszym.

W wielu krajach, do kręgu których aspirujemy płotów raczej nie ma. Przepraszam. Bywają. Podobnie jak może i zdarza się w jakiejś formie parawaning. Chyba, że jakaś gwiazda, tudzież celebryta chce podkreślić swoją wyjątkowość. Okazuje się, że dużo łatwiej dogonić tzw. Zachód pod względem zamożności niż mierzyć się w życzliwości, serdeczności, czy wreszcie zaufaniu. Pomijam wywyższanie się szefów nad swoimi podwładnymi. Pod tym względem nasz codzienny feudalizm ma się naprawdę dobrze.